Dragan Stojković Bosanac nam je svima poznat kao člank najpoznatijeg muzičkog takmičenja Zcezde Granda, a pored toga je jako cijenjen kao muzičar i harmonikaš. Kada je njegov privatni život u pitanju trudi se da ga drži što je dalje moguće od očiju javnosti.
Dragan Stojković, poznatiji kao „Piksi“, već decenijama zauzima posebno mjesto u svijetu muzike. Njegova karijera traje više od četrdeset godina, tokom kojih je ostao vjeran duhu tradicionalne muzike, ali ju je istovremeno obogatio modernim muzičkim elementima, čineći je dostupnom i privlačnom široj publici. Bez obzira na promjene koje su se dešavale u muzičkom izrazu tokom vremena, on je ostao postojan u svom stilu, nastojeći da sačuva kulturno nasljeđe kroz savremenu interpretaciju.
- Rođen 1961. godine u Sarajevu, rano djetinjstvo proveo je u Konjicu, gdje je prvi put osjetio duboku povezanost sa muzikom. Tada se zaljubio u harmoniku, instrument koji će kasnije postati njegov prepoznatljivi simbol i muzičko sredstvo za izražavanje emocija. Preseljenje u Beograd tokom sedamdesetih godina bilo je prekretnica – u tom dinamičnom okruženju, punom talenata i muzičkih strujanja, imao je priliku da sarađuje sa brojnim uticajnim imenima, uključujući Dragana Aleksandrića i Vlada Kreslina, koji su ga dodatno usmjerili u njegovom umjetničkom razvoju.
Kao izvođač, Dragan je ostavio dubok trag. Njegov pristup muzici je jedinstven jer uspijeva da tradicionalne melodije uklopi sa savremenim aranžmanima, čineći pjesme emocionalno snažnim, a opet svježim i relevantnim. Jedna od njegovih najpoznatijih pjesama, „Jutro će promeniti sve“, postala je prava muzička himna nade, osvajajući publiku širom regiona i trajno se upisavši u muzički kanon Balkana.
Njegov doprinos nije ostao ograničen samo na scenu. Kao mentor i član žirija popularnog takmičenja „Zvezde Granda“, posvetio je veliki dio karijere razvoju mladih talenata. Postao je uzor u smislu profesionalnog ponašanja, muzičke ozbiljnosti i ljudske topline. Uloga koju igra u javnosti uvijek je pažljivo balansirao sa privatnim životom, koji je uspješno sačuvao od medijske eksponiranosti.
Ključnu ulogu u njegovom životu ima njegova supruga Dunja, sa kojom je u braku više od četiri decenije. Njihova veza počela je još 1977. godine, a kroz sve izazove i uspone, ostali su čvrsto povezani. Imaju dvoje djece – sina Alexandera i kćerku Džiju, koja je, po uzoru na oca, izabrala muzički put. Dragan često ističe da je Dunja bila njegova najveća inspiracija, ne samo emocionalno, već i profesionalno. Učestvovala je u njegovom radu kao savjetnik, osoba čije mišljenje cijeni i u čijem prisustvu nalazi mir.
- U njihovom domu vladaju porodične vrijednosti – međusobno poštovanje, podrška i zajedništvo. Muzika je svakodnevno prisutna u njihovim životima, ne samo kao profesija, već kao izvor bliskosti. Dunja ima aktivnu ulogu u selekciji i razradi pjesama koje Dragan stvara. Kada bi naišao na profesionalne dileme ili sumnje, upravo ona mu je pomagala da se fokusira i pronađe snagu.
Zajedno su prenijeli ljubav prema umjetnosti i na svoju djecu. Njihov dom bio je okružen melodijama, instrumentima, razgovorima o muzici i kreativnosti. Posebno mjesto zauzimaju njihove porodične muzičke večeri, koje su za njih više od običnog druženja – to su trenuci u kojima nastaju najdublje porodične uspomene.
Dragan smatra da je važno da nove generacije, uprkos savremenim uticajima, ostanu povezane s tradicijom. Zato nastoji da kod djece razvije razumijevanje za narodnu muziku, da ih nauči sviranju harmonike, da im približi stare pjesme i vrijednosti koje su oblikovale njegov muzički izraz. Na taj način njegovo umjetničko nasljeđe prelazi granice nastupa i postaje dio porodične kulture.
- Danas se Dragan Stojković ne posmatra samo kao muzičar, već i kao simbol dosljednosti, porodične snage i kulturnog kontinuiteta. Njegova karijera pokazuje da je moguće ostvariti uspjeh bez odricanja od privatnog života, da je moguće biti u centru pažnje, a istovremeno ostati vjeran svojim vrijednostima.
Njegove pjesme žive kroz generacije, njegovi savjeti oblikuju nove talente, a njegov duh se prenosi kroz porodičnu tradiciju. U vremenu kada se često bira brzina umjesto kvaliteta, Stojkovićev primjer podsjeća koliko je posvećenost, iskrenost i ljubav prema onome što radimo važna. On je dokaz da su umjetnost i porodična harmonija ne samo mogući, već i neophodni za istinsku životnu ravnotežu.
